Zbog činjenice da sam predvodio osnivanje Internacionalnog univerziteta u Novom Pazaru, o čijoj akreditaciji je drugostepeno odlučivao Nacionalni savjet za visoko obrazovanje, a o čemu su brojni mediji izvještavali sa negativnim prizvukom ili izrazito tendenciozno, uz obavezno vezivanje Univerziteta za moje ime, osjećam obavezu obratiti se javnosti kako bi oni kojima je stalo do istine imali uvid u njene osnovne elemente.

Ovaj univerzitet osnovan je 2002. godine odlukom Vlade Republike Srbije na čelu sa premijerom Zoranom Đinđićem sa namjerom davanja mogućnosti mladima Sandžaka da se u svom mjestu uspješno školuju, čime bi se pospješio razvoj ovog ekonomski i infrastrukturno zapostavljenog područja, što je predstavljalo prvi korak na putu otklanjanja brojnih nepravdi prema Bošnjacima i ostalim građanima Sandžaka, a kao rezultat početka dijaloga Vlade u Beogradu i Islamske zajednice.

Naredne 2003. godine predsjednik Vlade Zoran Živković, prilikom uručenja trajne dozvole za rad Univerziteta na svečanosti u Novom Pazaru, izjavljuje: "Verujem da više nikada nećete morati da tražite bilo kakvu dozvolu za rad…"

Nekoliko godina kasnije Ministarstvo prosvjete pod vlašću Vojislava Koštunice obraća se Univerzitetu zahtjevom da se ponovo dostavi sva osnivačka dokumentacija, jer je prethodna, navodno, izgubljena. (Preko trideset kilograma dokumenata je izgubljeno. Čitaj: sklonjeno, bačeno ili šta već).

Istovremeno, Vojislav Koštunica, Sulejman Ugljanin i Ćemal Dolićanin ubrzano formiraju Državni univerzitet sa skoro istovjetnim studijskim grupama i pod identičnim imenom – Univerzitet u Novom Pazaru, što je bila nedvosmislena poruka namjere gašenja prvog sandžačkog univerziteta. Taj državni univerzitet se kasnije ubrzano akredituje mimo zakonskih propisa sa primjerima pozitivne odluke KAPK-a, čak i kada su izvještaji izvjestioca bili negativni, a čiji rad prate enormno uvećane kvote budžetiranih studenata sa namjerom gušenja "Muftijinog univerziteta".

U skladu sa novim Zakonom o visokom obrazovanju, Univerzitet revnosno podnosi sva potrebna dokumenta očekujući da se proces akreditacije okonča bez ikakvih problema, što se i pokazalo na primjeru programa pravnog departmana. Sve bi se uspješno okončalo da se nije upravo tada predsjednik Boris Tadić, inače rado viđen gost ovog univerziteta, pod nejasnim okolnostima okrenuo "protiv Muftije" i blagoslovio spuštanje rampe na akreditaciju ostalih programa.

Uslijedili su akti upozorenja pri kojima bi Univerzitet uvijek odgovorno i precizno postupio, no KAPK bi u narednom odlučivanju ignorisao sve ispravke i donosio odluke sa identičnim obrazloženjima iz akata upozorenja, što je značilo da je presuda unaprijed donijeta.
Tokom odlučivanja KAPK permanentno krši zakon ne poštujući strogo utvrđeni jednogodišnji rok, već u nekim slučajevima zadržava predmete i do tri godine.

Drugostepeni Nacionalni savjet za visoko obrazovanje ignoriše sve argumente iz žalbe i prosto prepisuje odluke KAPK-a, dok Savjetom predsjedava Ćemal Dolićanin, koji paralelno sa funkcijom rektora Državnog univerziteta u Novom Pazaru donosi odluke o akreditaciji konkurentskog novopazarskog univerziteta. I to za sve te silne moraliste iz stručne i opće javnosti ne bješe sukob interesa!

Dok na u trećem stepenu Upravni sud obara sve odluke Nacionalnog savjeta, a time i KAPK-a, Univerzitet podnosi novi zahtjev sa potrebnom dokumentacijom, sada već sa punim iskustvom, otklanjajući i najmanje nedostatke, očekujući da se ova agonija jednom okonča.

No, priča se ponavlja. Samo jedan program, ovaj put za engleski jezik i književnost, dobija pozitivnu ocjenu, nakon čega ponovo slijedi rampa od nepoznatog subjekta, iako skoro pa cinično, na čelu KAPK-a je, ni manje ni više, nego Ćemal Dolićaninin (onaj isti osnivač i rektor Državnog univerziteta u Novom Pazaru i predsjednik Nacionalnog savjeta iz prethodnog odlučivanja).

I nakon toga smo konačno kod famoznih i dugo očekivanih odluka Nacionalnog savjeta sa posljednje sjednice gdje su, prema pisanju medija, donesene negativne odluke, gdje ne znamo da li se odluke odnose na prvi ili drugi krug, što je razlogom da djelimično budem uzdržan u konačnoj ocjeni.

Obrazloženja viđena u medijima, a koja su vjerovatno dobijena od nekoga iz Nacionalnog savjeta, daleko su od minimuma stručnosti i etike. Zapravo je riječ o snopu velikih laži, malih laži i poluistina.

Velika je laž da na ovom univerzitetu postoji primjer da je neko magistrirao i doktorirao za mjesec i po dana. Ako se tako nešto dokaže, lično ću se založiti da se taj univerzitet zatvori.

Tačno je da pojedini profesori predaju na više departmana, što je zakonski nesporno kada su u pitanju zajednički predmeti, poput stranih jezika, a što je veoma jednostavno izvodljivo na integriranom univerzitetu poput ovoga.

Raskorak između Zakona o boravku stranaca i pravila KAPK-a nipošto ne može biti adut protiv Univerziteta. A što se tiče primjedbe da je neki profesor angažovan u nekoj službi u Crnoj Gori, nije u nadležnosti Univerziteta, a još manje KAPK-a i Nacionalnog savjeta da obavještajno istražuju radni status tih profesora u njihovim zemljama.

Činjenica da su brojni profesori ovog univerziteta doktorirali upravo na ovom univerzitetu ne može biti valjan argument za odbijanje akreditacije iz razloga što ni KAPK ni Nacionalni savjet nisu nadležni za odlučivanje o validnosti diploma, zašta su nadležni isključivo Vlada i resorno ministarstvo, o čemu je Vlada usvojila zaključak u oktobru 2016. godine. To znači da su oba regulatorna tijela bila obavezna da postupaju po odluci Vlade. Tendencioznost odluka na oba nivoa raskrinkava se na primjeru akreditacije programa prava u prvom krugu i programa engleskog jezika i književnosti u drugom krugu, gdje nijedna primjedba od navođenih na oba nivoa nije uzeta u obzir. Drugim riječima, promaklo im. Primjer prorektorice prof. dr. Amele Lukač je u tome najočitiji, gdje je u predmetu engleski jezik i književnost prihvaćena kao profesor, iako je doktorirala na ovom univerzitetu, a u drugom odbijenom predmetu tvrdi se da nema radnu dozvolu, iako je riječ o državljaninu Srbije.

Jasno je da grupa profesora oligarhijski drži visoko obrazovanje u svom posjedu ne dopuštajući bilo kome da formira kadrove mimo njihovog interesnog blagoslova, čime se bezočno demonstrira moć monopola, što predstavlja pošast koja blokira svaki pokušaj ozdravljenja i razvoja obrazovnog sistema.

Ako je moguće da se bivši potpredsjednik KAPK-a, izvjesni Teodorović, u medijima hvališe da je on spriječio akreditaciju Univerziteta u Novom Pazaru, gdje je tu stručno i nezavisno odlučivanje? Samo na prvi pogled sve ovo može da začudi. Kad se malo razmisli shvati se da su članovi ovih tijela u direktnom sukobu interesa te da nipošto ne mogu pravično odlučivati o konkurentskim visokoškolskim ustanovama u odnosu na one čiji su uposlenici.

Ne bih isključio da je ovo i neka vrsta uzvraćanja udarca na moje stavove izrečene sa pozicije predsjednika Odbora za obrazovanje po pitanju ovih tijela te neophodnih reformi obrazovanja, gdje će na udaru biti upravo oligarhijske grupe koje guše svaku pozitivnu inicijativu u sistemu obrazovanja, kao i to da sam im se zamjerio što sam sa iste pozicije podržao takozvane stare studente u produženju roka studiranja, uključujuću i magistrante i doktorante.

Jedan od ključnih aduta u elaboratu za osnivanje svakog univerziteta je društveni značaj, što je u ovom slučajno tako izraženo, a tendenciozno ignorisano od nadležnih tijela. Ovo je jedini univerzitet u zemlji na kome se Bošnjaci, kao i pripadnici drugih nacionalnih zajednica, osjećaju svoji na svome u punom dostojanstvu i slobodi očuvanja i afirmacije svog identiteta, protiv čega su osiono usmjerene ovakve odluke. Može li se zamisliti kako bi reagovala srpska službena, akademska i opća javnost kada bi, recimo, neko tijelo iz Sarajeva deset godina opstruiralo akreditaciju nekog univerziteta u Banjaluci. Očekujem adekvatnu reakciju i u ovom slučaju od svih, a posebno od Vlade Republike Srbije.

Ovakvim odlukama pokazano je potpuno odsustvo svijesti i odgovornosti za stabilnost ovog dijela zemlje, u čemu je uloga ovog univerziteta nezaobilazna. Kada sam pravio prve korake u osnivanju Univerziteta, jedan prijatelj iz inostranstva mi je rekao: "Nijedan narod nije dobio univerzitet bez puške." A ja sam mu odgovorio: "Biću prvi koji je dokazao da je to moguće.“

Vjerujem da će se uprava Univerziteta ponovo obratiti Upravnom sudu, gdje je i do sada bilo razumijevanja, ovaj put sa zahtjevom konačne odluke, kao i da pokrene sudske krivične postupke protiv odgovornih, poput Teodorovića, Dolićanina, Vujičićeve i sličnih koji su zloupotrebom službenih položaja studentima i Univerzitetu nanijeli nesagledivu materijalnu i nematerijalnu štetu. Također, preporučujem Univerzitetu da u narednom periodu širom otvori vrata i pokaže svim dobronamjernim kvalitete kojima će se ponositi sve naše generacije.
I neka znaju svi naši studenti i njihovi roditelji, kao i prijatelji, ali i neprijatelji ovog univerziteta, da šaka zlobnika vođena mržnjom i uskim ličnim i nečasnim interesima nije dorasla da zaustavi baklju znanja i prosperiteta oličenu u Internacionalnom univerzitetu u Novom Pazaru. 
Predsjednik Odbora za obrazovanje, nauku, tehnološki razvoj i informatičko društvo

Narodni poslanik

Muamer Zukorlić"